GEÇMİŞİN SAYFALARINDA GEZİNTİ

Bir kez daha inandım hayatın sürprizli olduğuna. Hele kendini berbat hissederken gelmiyor mu bu sürprizler, tepeden tırnağa mutlulukla doluyorum.
Dün akşam üzeri Facebook'a göz atayım derken yeni bir arkadaşlık isteğiyle karşılaştım. Baktım ki o da ne, liseden bir kız arkadaşım. Şaşkınlığımı tarif edemem. Hemen yazışmaya başladık; neredeyiz, ne yapıyoruz, evlendik mi, boşandık mı, çocuğumuz var mı falan. Meğer geçtiğimiz cumartesi bizim lisenin günü varmış, epeyce bir arkadaş toplanmışlar. Beni de sormuşlar birbirlerine, hiç bir haber alamadıklarını söylemişler. Bir çoğu birbiriyle en az ayda bir görüşüyormuş. İlişkilerini koparmamışlar, ne güzel.
Sonra bugün, çok iyi hatırladığım başka bir arkadaşım, adaşım, arkadaşlık isteği göndermiş, onunla henüz yazşmadık ama, bol bol yayınladığı fotoğraflara baktım. Dünkünden daha fazla şaşırdım. O kadar çok lise arkadaşım vardı ki bu fotoğraflarda ve hemen hepsinde eskiden kalan, onları tanıyabilmemi sağlayan bir şeyler vardı ki duygulanmadan edemedim. Hatta öğretmenlerimiz vardı hâlâ görüştükleri. Bir gün içinde hepsini birlikte tek tek görmek, incelemek hafif yollu bir şokla birlikte tuhaf bir de haz verdi.
Benden hiç haber alamadıkları çok doğru. Sır oldum adeta, çok şey yaşayıp çok şeyi sığdırdığım o yıllar sanki hiç yaşanmamış gibi davrandım, sanki yoktu o yıllar, hafızamın bir köşesini kesip atmıştım sanki. İstemedim, kimseyi aramak sormak, o yılları hatırlatacak bir kimse ya da olayla karşılaşmak.
Oysa ben ilkokul öğretmenim ve arkadaşlarımla bile görüşüyorum. Bu başka bir şey...
(Sebebini kimse sormasın, anlatmam)
Adaşımın profilinden çıkıp onun listesindeki diğer lise arkadaşlarımın profillerine daldım sonra. Gerçekten tuhaf bir duyguydu. Peşinden lise yıllığımı çıkarıp baktım tek tek sayfalara.
Ne kadar genç, çocuksu yüzler vardı karşımda. Kimler hayatta ne olmak istemiş, şimdi ne olmuş? Ben ne olmak istemiştim, ne oldum?
Bir çok insan Facebook'u zaten bu amaçla kullanıyor galiba; ben ise hiç aramamıştım eski okul ya da çocukluk arkadaşlarımı. İyi oldu, iyi ki aramış bulmuş beni arkadaşım. Bunun verdiği mutluluk sayesinde halet-i ruhiyemi değiştiriverdim bir anda.
Esen kalın.