KARLAR DÜŞER

Kar yağdı İstanbul'a bugün.
Bir başına düşünüldüğünde nasıl da keyiflidir kar yağışını izlemek.
Pencere önünde oturup elindeki kahveyi höpürdeterek içerken, düşen taneleri izlemek.
Sıkı sıkı giyinip, dışarı atıp kendini tertemiz havada karlarla haşır neşir olmak.
Ne güzeldir.
Bir başına düşünülemiyor malesef. Herkesin tuzu kuru değil, herkesin korunaklı giysisi yok, herkesin evi sıcak değil, hatta belki başını sokacak evi bile olmadığından evinde değil, sokaklarda.
İstanbul çok kalabalık bir şehir, bir o kadar da karmaşık. Tek yağmur damlası düşse trafik arap saçına dönüyor. Kar yağınca ise kocaman bir çile oluyor trafik. Kazaları cabası.
Sabah altıda kalktım, her zamanki gibi ilk işim televizyonda haber kanalını açmak oldu, ne göreyim Boğaziçi Köprüsü'nde zincirleme trafik kazası ve trafiğe kapalı çift yönlü yol. Hemen, o saatte yola çıkacak olan arkadaşım ve kız kardeşimin kocasını arayıp uyarayım dedim. Uyarayım ki köprü yoluna girmesinler. Allahtan tam zamanında aramışım, fakat bir de gözlük takmadan telefona baktığım için kız kardeşim yerine yanlışlıkla Hatice ablayı aramasaydım iyi olacaktı. Sabahın altısında kadını yatağından kaldırıp telaşlandırdım. İyi ki dert etmedi, anlayışlı kadın.
Çok fazla kaza vardı bugün. Yollar buz tutmuş, belediye tuzlamada gecikmiş, arabalar patinaj yaptı bütün gün.
Ben de sabah bu trafik çilesini çekenlerden oldum. Yoğunluktan geciktirdiğim bir iş için trafiğe karışmam gerekti ve aldım boyumun ölçüsünü. Hem iliklerime kadar dondum otobüs beklerken hem de hıncahınç dolu otobüste bir saat boyunca ayakta kaldım. Normalde on beş dakikalık yol, ama kar yağınca böyle oluyor işte.

Benim eski patronumun bir alışkanlığı vardı, kar yağdı mı evden dışarı adımını atmaz, hemen mantı yahut acılı kapuska pişirtir keyif yapardı.
Üşüyerek geçirdiğim bugünün akşamına ben de keyif katmak istedim. Pişirdim mantıyı, oğlumun havuzdan gelmesini bekledim. Bayılır o da mantıya zaten, gelince afiyetle keyif içinde yedik ve kar tanelerini seyrettik.
Bir dahaki sefere kapuska inşallah.