ŞARKI SÖYLEMEK LAZIM..
Nasıl yağmur yağdı bugün. Bir de soğuk, aman Allah'ım. Kış şartları hükmünü sürmeye başladı yani.
Gerçi bana vız gelir soğuk, yağmur, çamur, kar; her şartta dışarıda olabilirim, yeter ki niyet edeyim. Akşam iş çıkışı da niyet ettim yürümeye, ya Allah diyerek şapkasız başım ve atkısız boynumla düştüm evin yoluna. Ağır aksak, kulağımda müzik, o vitrin senin bu vitrin benim derken Üsküdar'ımın en eski kitapçısı, ilk göz ağrım Gençler kitabevine girdim. Yılmaz Karakoyunlu yeni bir roman yazmış mübadeleyle ilgili, çok ilgimi çekti; okumaktan haz aldığım bir yazardır. Fakat kitabı almayı sonraya erteledim, onun yerine uzun zamandır alıp almamak konusunda tereddüte düştüğüm Ayşe Kulin'in 'Bora'nın Kitabı'nı aldım. Ayşe Kulin'i de severim, hemen tüm kitaplarını okumuşumdur, nedense bu kitabında kararsız kalmıştım. Geçenlerde bir blog yazarının kitapla ilgili eleştiri yazısını okuyunca karar verdim almaya. Umarım beğenirim, zaten beğensem de beğenmesem de düşüncelerimi sizlerle paylaşacağım.
Ağır ağır yürürken tiyatroya da bir bakayım dedim, sadece camdaki afişlerle yetindim, salı günü oyun olmadığı için gişe kapanış saatini geçirmişim, dolayısıyla içeri giremedim. Ama ayın on beşine biletim var, İsanbul Hatırası'na gidiyorum, çok sevdiğim Toron Karacaoğlu başrolde. Onun müthiş oyunculuğunu seyredip, davudi sesini tekrar duymak için sabırsızlanıyorum.
Sonra birden canım tatlı bir şey istedi, hemen karşıma çıkan ilk bakkala girdim ve çikolatalı gofret aldım. Açtım, yiye yiye devam ettim yürüyüşe.
Düşündüm...
Bu hayat bana daha neler gösterecek, neler öğretecek, hangi dersleri aldıracak diye. Aslında en güzel günlerimi yaşadığımı da düşündüm, tüm şikayetlerime rağmen. Eğer şikayet ettiğim, üzüntü duyduğum bu durumlar olmasaydı gerçekleri nasıl görecektim, hayat dersimi nasıl alacaktım? Mutlu olmam gerekirdi bu durumda.
Kulağımda Sezen Aksu bas bas bağırıyordu, "Hayat zorlaşınca, çıkmaz sokaklarda soluksuz kalınca... Şarkı söylemek lâzım avaz avaz" diye. Ne kadar ihtiyacım var avaz avaz şarkı söylemeye, onun farkına vardım. Çıkmaz sokaklarda değil de bağırıp şarkı söyleyerek soluksuz kalmak istediğimi fark ettim.
Gerçi bana vız gelir soğuk, yağmur, çamur, kar; her şartta dışarıda olabilirim, yeter ki niyet edeyim. Akşam iş çıkışı da niyet ettim yürümeye, ya Allah diyerek şapkasız başım ve atkısız boynumla düştüm evin yoluna. Ağır aksak, kulağımda müzik, o vitrin senin bu vitrin benim derken Üsküdar'ımın en eski kitapçısı, ilk göz ağrım Gençler kitabevine girdim. Yılmaz Karakoyunlu yeni bir roman yazmış mübadeleyle ilgili, çok ilgimi çekti; okumaktan haz aldığım bir yazardır. Fakat kitabı almayı sonraya erteledim, onun yerine uzun zamandır alıp almamak konusunda tereddüte düştüğüm Ayşe Kulin'in 'Bora'nın Kitabı'nı aldım. Ayşe Kulin'i de severim, hemen tüm kitaplarını okumuşumdur, nedense bu kitabında kararsız kalmıştım. Geçenlerde bir blog yazarının kitapla ilgili eleştiri yazısını okuyunca karar verdim almaya. Umarım beğenirim, zaten beğensem de beğenmesem de düşüncelerimi sizlerle paylaşacağım.
Ağır ağır yürürken tiyatroya da bir bakayım dedim, sadece camdaki afişlerle yetindim, salı günü oyun olmadığı için gişe kapanış saatini geçirmişim, dolayısıyla içeri giremedim. Ama ayın on beşine biletim var, İsanbul Hatırası'na gidiyorum, çok sevdiğim Toron Karacaoğlu başrolde. Onun müthiş oyunculuğunu seyredip, davudi sesini tekrar duymak için sabırsızlanıyorum.
Sonra birden canım tatlı bir şey istedi, hemen karşıma çıkan ilk bakkala girdim ve çikolatalı gofret aldım. Açtım, yiye yiye devam ettim yürüyüşe.
Düşündüm...
Bu hayat bana daha neler gösterecek, neler öğretecek, hangi dersleri aldıracak diye. Aslında en güzel günlerimi yaşadığımı da düşündüm, tüm şikayetlerime rağmen. Eğer şikayet ettiğim, üzüntü duyduğum bu durumlar olmasaydı gerçekleri nasıl görecektim, hayat dersimi nasıl alacaktım? Mutlu olmam gerekirdi bu durumda.
Kulağımda Sezen Aksu bas bas bağırıyordu, "Hayat zorlaşınca, çıkmaz sokaklarda soluksuz kalınca... Şarkı söylemek lâzım avaz avaz" diye. Ne kadar ihtiyacım var avaz avaz şarkı söylemeye, onun farkına vardım. Çıkmaz sokaklarda değil de bağırıp şarkı söyleyerek soluksuz kalmak istediğimi fark ettim.
Yağmurda pek dışarı çıkmayı sevmeyenlerdenim, her ne kadar yağmuru ve sesini sevsemde. Islanmak hoşuma gitmiyor. :)
YanıtlaSilAma mecbur kalınca çıkmadan da olmuyor. Bugün hava çok soğuktu...
Ne güzel soğuk havayı biraz olsun keyfe dönüştürmüşsün Nurten Abla, iyi akşamalr, sevgiler.
Ben de yağmuru sever ama ıslanmayı pek sevmem canım. Yalnız bazen öyle oluyor ki bırakıyorum kendimi.
SilSevgilerimle, öptüm.
Bugünkü yazını çok sevdim Nurten'im işte tam Nurten'imi yansıtan bir yazı bu dedim, Gençler kitabevi hala duruyormuş sevindim:)))tiyatro dediğin Üsküdar şehir tiyatrosu mu? Yıkmadı mı Tayyipgiller?:)))ne çok gitmiştik yüzyıllar önce!!:))(yüzyıl gibi geldi şu anda:(((kızkardeşim minicik onu sıksık çocuk oyunlarına götürürdük, babam hayatta, annem keza:((( bu arada kış buraya da geldi...yalnız başını örtmeden,atkısız çıkmışsın ya yapma bak, hastalanma sen çalışan kadınsın,annesin hastalanma lüksün yok:)))
YanıtlaSilşarkı söylemeye devam:)
sevgilerimle öptüm
Gençler Kitabevi hâlâ duruyor, biraz yukarıya taşındı. Tiyatro da Üsküdar şehir tiyatrosu evet.
SilSorma akşam biraz kırıklık hissettim hemen önlemimi aldım canım, mışıl mışıl uyumuşum, sabaha dinç kalktım.
Çok öpüyorum seni, şarkı söylemeye devam!
Ben de Müjdeciğim gibi yazını çok beğendim. Hem yazını hem de yazına aksettirdiğin pozitif ruh halini. Hep seninle olsun Canım. Ama yine sen cevap vermişsin bu düşünceme;"Eğer şikayet ettiğim, üzüntü duyduğum bu durumlar olmasaydı gerçekleri nasıl görecektim, hayat dersimi nasıl alacaktım?" ne mutlu yaşadığı her anı farkına vara vara yaşayana ve her anından ders alana.. Canım iyi olmana sevindim.. Öpüyorum seni sevgilerimle.. Mutluluk seninle olsun.
YanıtlaSilSağol varol Hanife'ciğim.
SilGayet iyiyim, hayat devam ediyor.
Mutluluk hepimizin olsun canım.
Çok öpüyorum.