SİNİRLENMEK İYİDİR

Sinirlenmek bana iyi geliyor galiba:)
Her çok sinirlendiğim ve bir şey yapamadığımı gördüğümde hemen işe sarılıyorum. O kadar verimli oluyorum ki inanmazsınız.
Bugün de öyle oldu.
Bir bardak suda kopan fırtına sonrası topladım tası tarağı, kaç gündür işimi bahane edip gidemediğim vergi dairesine gittim ve bir müşterimin kapanış işini tereyağından kıl çeker gibi hallettim. Yine kaç gündür ihmal ettiğim meslektaş ziyaretlerimi gerçekleştirdim.
Oh, dünya varmış be.
Eskiden de böyle yapardım, çok mu kızdım yahut kırıldım; ister iş olsun ister özel olsun, kapatır kapımı harıl harıl işe gömülürdüm. O güne kadar ne kadar yapamadığım iş varsa hepsini bir çırpıda yapardım.
Sinirlenmeyi kim ister? Ben de istemiyorum elbette. İstiyorum ki hep gülümseyeyim, huzurlu olayım, hem kendime hem etrafımdakilere faydam olsun. Ufak tefek pürüzleri zaten umursamıyorum da bir bardak suda koparılan fırtınalar canımı çok sıkıyor, sinirlenmeden duramıyorum. O zaman gelsin iş, varsın dağ gibi evrak olsun, kaydediveriyorum bir çırpıda. Öyle bir güç geliyor ki o anda anlatılır gibi değil.
Bugün bir kez daha anladım ki, tanıdığımı sandığım insanlar beni hâlâ şaşırtabiliyor. Ya da ben hâlâ o kadar safım ki, şaşırabiliyorum. Hangi sözün nereye gideceğini çoktan anlamış olmam gerek oysa. Bugün bir arkadaşım "Puşt olmuş bu insanlar, demek ki herkesin de böyle olması gerek" dedi. Niye olalım ki? Onlar insanlık değerlerinden uzaklaşmış diye biz niye onlara uyum sağlayalım ki? Biz insan olmaya devam edelim ki insanlık ölmesin.
Onlara rağmen yaşamımızı insanca sürdürelim, hiç bir zararını göreceğimizi sanmıyorum.
Yalancıların arasında dürüstlüğünü koruyabilmenin erdem olduğu gibidir bu da.
Esen kalın.