SUÇLULUK DUYGUSU
Hiç bir insanı çok iyi ya da çok kötü diye nitelendiremeyiz.
Her iyi insanın içinde bir kötü yan, her kötü insanın içinde de mutlaka iyi bir yan vardır.
Evet, insanlar kötülük yapıyorlar, başkalarına zarar veriyorlar, bilerek ya da bilmeyerek. Çoğu da yaptıklarının kötü olmadığını, hak edilmiş bir davranş biçimi olduğunu düşünüyor ve vicdanlarını rahatlatıyor. Hani diyoruz ya, "Bu insanlar yastığa başını nasıl rahat koyuyor?" diye, işte böyle koyuyor.
Kabul etsek de etmesek de hepimizin zaafları var. Zaaflarımızı kontrol edememek bizi yanlışlara sürükleyebiliyor.
Maddi, duygusal, cinsel zaaflar...
Ve hepimizin iyi ya da kötü, tüm yaptıklarımızın bir sebebi var. Yanlışa düştüğünüzde suçluluk duygusu ile başbaşa kalır ve utanırsınız ya, aslında yanlışa düşmenize sebep olan davranışı neden yaptığınızı bilirseniz suçluluk duygusu sizden uzaklaşır. Suçluluk duygusuyla yaşamak azaptır, ömür törpüsüdür. Daha çok duygusal olanlarımızın kapıldığı bu duygu insanı yer bitirir. Öyle insanlar tanıdım ki, yıllar önce yaşadığı bir olayın suçluluk duygusunu ömür boyu taşıyacağına inanmış ve bir daha o olayın nedeni niçini üzerinde hiç düşünmemiş, kapılmış gitmiş. Ta ki dayanılmaz olacak ve psikolojik destek almaya karar verecek, işte o zaman ancak bunun pekâla herkesin de başına gelebilecek bir şey olduğunu idrak edip bu azaptan kurtulacak. Yahut psikolog gibi bir arkadaşı, dostu olacak, yahut benzer örneklerle karşılaşıp anlayacak.
Bir yakınının ölümünü engelleyeceğini sanıp engelleyemediğinde ömür boyu taşıyan,
Ya da o ölüme sebep olduğunu sanan,
Borç alıp ödeyemeye söz veren, sonra elinde olmayan nedenlerle bu sözü yerine getiremeyince ondan uzaklaşan,
Daha çocuk sayılırken, cinsel zaaflarına yenilmiş bir hayvanın hayatında yol açtığı travmayı kendi suçu sanıp yıllar yılı kendini affedemeyen,
Dini inançları çok güçlü olup masumane bir zaafı büyük günah sayan ve cehennemde yanacağı için bitmeyen göz yaşları döken,
Yanlış insana âşık olup, acılar çekip hayatını ters yüz eden, "Benim gibi akıllı biri nasıl olur da böyle yapar?" diyen,
Ne çok böyle insan vardır çevrenizde, düşünürseniz.
Yani tek başına değiliz, bir tek biz yapmıyoruz bu yanlışları.
Dolayısıyla suçluluk duygusuna PAYDOS!
Her iyi insanın içinde bir kötü yan, her kötü insanın içinde de mutlaka iyi bir yan vardır.
Evet, insanlar kötülük yapıyorlar, başkalarına zarar veriyorlar, bilerek ya da bilmeyerek. Çoğu da yaptıklarının kötü olmadığını, hak edilmiş bir davranş biçimi olduğunu düşünüyor ve vicdanlarını rahatlatıyor. Hani diyoruz ya, "Bu insanlar yastığa başını nasıl rahat koyuyor?" diye, işte böyle koyuyor.
Kabul etsek de etmesek de hepimizin zaafları var. Zaaflarımızı kontrol edememek bizi yanlışlara sürükleyebiliyor.
Maddi, duygusal, cinsel zaaflar...
Ve hepimizin iyi ya da kötü, tüm yaptıklarımızın bir sebebi var. Yanlışa düştüğünüzde suçluluk duygusu ile başbaşa kalır ve utanırsınız ya, aslında yanlışa düşmenize sebep olan davranışı neden yaptığınızı bilirseniz suçluluk duygusu sizden uzaklaşır. Suçluluk duygusuyla yaşamak azaptır, ömür törpüsüdür. Daha çok duygusal olanlarımızın kapıldığı bu duygu insanı yer bitirir. Öyle insanlar tanıdım ki, yıllar önce yaşadığı bir olayın suçluluk duygusunu ömür boyu taşıyacağına inanmış ve bir daha o olayın nedeni niçini üzerinde hiç düşünmemiş, kapılmış gitmiş. Ta ki dayanılmaz olacak ve psikolojik destek almaya karar verecek, işte o zaman ancak bunun pekâla herkesin de başına gelebilecek bir şey olduğunu idrak edip bu azaptan kurtulacak. Yahut psikolog gibi bir arkadaşı, dostu olacak, yahut benzer örneklerle karşılaşıp anlayacak.
Bir yakınının ölümünü engelleyeceğini sanıp engelleyemediğinde ömür boyu taşıyan,
Ya da o ölüme sebep olduğunu sanan,
Borç alıp ödeyemeye söz veren, sonra elinde olmayan nedenlerle bu sözü yerine getiremeyince ondan uzaklaşan,
Daha çocuk sayılırken, cinsel zaaflarına yenilmiş bir hayvanın hayatında yol açtığı travmayı kendi suçu sanıp yıllar yılı kendini affedemeyen,
Dini inançları çok güçlü olup masumane bir zaafı büyük günah sayan ve cehennemde yanacağı için bitmeyen göz yaşları döken,
Yanlış insana âşık olup, acılar çekip hayatını ters yüz eden, "Benim gibi akıllı biri nasıl olur da böyle yapar?" diyen,
Ne çok böyle insan vardır çevrenizde, düşünürseniz.
Yani tek başına değiliz, bir tek biz yapmıyoruz bu yanlışları.
Dolayısıyla suçluluk duygusuna PAYDOS!
Yorumlar
Yorum Gönder