TİYATRONUN CADISI (MACİDE TANIR)

Bugün çok başka bir yazı yazmayı düşünüyordum. 
Kendime tatil ilan ettiğim bir günümün nasıl güzel geçtiğini, nereleri gezip, hangi filme gittiğimi, hangi kitapları aldığımı falan anlatacaktım.



Akşam eve gelip internet başında gazetelere bakınca Macide Tanır'ın ölüm haberini okudum ilk. Bütün gün yaşadıklarım silindi gitti beynimden. Benim için o anda sadece Macide Tanır vardı artık, 2013 yılının girmesiyle yitirdiğimiz bir dolu değerli insanın arasına onun da eklenmesi vardı. 
Kimdir Macide Tanır?
Gerçek bir sanatçıdır. GERÇEK sözü, asla sıradan olamaz onun adının yanında. 
Çocukken TRT radyosundaki Arkası Yarın ve Radyo Tiyatrolarında sesini duydum ilkin, onu öyle tanıdım. Hiç bir tiyatro oyununa gidemedim maalesef, ama gazete ve dergilerden hep takip ettim. 
Sonra 1994 yılında özel bir kanalda ŞEHNAZ TANGO dizisi başladı, Macide hanım dizide Şehnaz karakterini oynayan Perran Kutman'ın annesi rolündeydi. Gördüğü büyük ilgi dolayısıyla tam dört sezon süren dizide her hafta evlerimize konuk oldu Macide hanım. 
Taksim'de Atatürk Kültür Merkezi'ndeki bir klasik müzik konserinde seyirci olarak görmüştüm bir kez onu, yanında Saatli Maarif Takvimi'nin yayıncısı, şimdiki sahibi hanım ile oturuyordu. (Maalesef adını unuttum) İkisinin de saçları bembeyaz, pamuk gibi, yan yana keyifle izlemişlerdi konseri.

2000 yılının kasım ayında anılarını yazdığı kitabını yayınladı, TİYATRONUN CADISI adıyla. Çıkar çıkmaz almışım bu kitabı, hem de Kitap fuarından. 12 Kasım yazıyor kitabın ilk sayfasındaki notumda. 
Kitabı bir solukta okuyup bitirdiğimde artık ben bir Macide Tanır hayranıydım. O kadar yakın hissettim ki onu kendime, sayfaları bir bir devirirken; artık sona yaklaşıyordum ki bir de ne göreyim Macide hanım da Boğa burcuymuş meğer. Meğer düşüncelerini, duygularını, değer yargılarını okurken bu yüzden yakınlık duymuşum ben ona. 
Neden Tiyatronun Cadısı ismini vermiş kitabına?
Kolay kolay bir şeyi beğenmediği ve eleştirilerini dobra dobra söylediği için tiyatro çevresinde bu lakapla tanınır olmuş bir zamandan sonra. O da bunu çok sevmiş, "Tiyatronun Duayeni yahut Tiyatronun Yaşayan Efsanesi denmesindense Tiyatronun Cadısı denmesini tercih ediyorum" demiş.
Bu kitap yayınlandığında 78 yaşındaymış, sık sık ölümden söz ediyor, bu dobralığından dolayı cenazesine çok az kişinin geleceğini tahmin ettiğini söylüyor. 
Kitabı okudukça çok vatansever, ülkesinin sorunlarına son derece duyarlı, ahlaklı, maddiyata değil manevi değerlere önem veren, Atatürkçü, yiğit bir kadın, gerçek bir sanatçıyı kendinizle adeta sohbet eder buluyorsunuz. 
Macide hanım da göçtü işte, Allah rahmet eylesin.