ÜSKÜDAR-EYÜP ARASI BİR PAZAR GÜNÜ

 *

Sabah aile kahvaltısı yaptık Çamlıca'da bir mekanda. 
Babam yarın bir operasyon geçirecek, boyun damarına stent takacaklar. Sonra da Allah kısmet ederse Bartın'a yolcu edeceğiz onları. İşte bu operasyon öncesi hem moral olsun hem de gitmeden önce son kez buluşup konuşalım diye düşünüp ayarlamış bu kahvaltı işini kız kardeşim. Ne iyi oldu, gülüşmeler kahkahalar, bazen de siyasi tartışmalar eşliğinde güzel bir kahvaltıydı. 



Oradan ayrılınca Demirkapı'ya arkadaşımın işyerine gittim. Hem sohbet hem de iş için. Demirkapı benim eski işyerimin olduğu yer. Haliyle nostaljik bir ziyaret oldu. Yaklaşık üç saatimi geçirdiğim ziyaret sırasında bir ara, elimde çay bardağı sokağı dolaşmaya çıktım. Hava şurup gibi, ılık bir rüzgar okşuyor yavaş yavaş. Yıllarca çalıştığım binanın önüne geldim. Daha doğrusu binaların. Şimdi üçü de başkalarının oldu. İki binanın cephesini tamamen yenilemişler. Bir tanesi aynen kalmış. Başımı kaldırıp baktım yıllarımı geçirdiğim odanın penceresine doğru. O kadar çok özlemişim ki, hissettiğim tek duygu buydu, özlem. Sonraki yıllarımı aklımdan geçirince o yılları aslında ne kadar da mutlu yaşadığımı fark ettim. Ben böyle düşünürken sokağın ortasında, arkadaşım gelip sarıldı, "Özlemiş misin?" dedi. Ben de ona sarıldım, az kaldı ağlayacaktım. 
Demirkapı'dan Üsküdar'a gitmek üzere otobüse bindiğimde aklımda hiç yokken Eyüp'te indim. Hava bu kadar güzelken ve evde beni bekleyen oğlum da yokken bir kaçamak yapayım dedim. Eyüp'ün geleneksel hediyelik ve dini eşya araç-gereçlerinin sergilenip satıldığı çarşıları gezdim ve kendimi bir anda Eyüp Sultan Türbesi'nin önünde buldum. İkindi vakti olduğu için namaz kılanlarla doluydu cami. Türbede de epey bir kalabalık vardı. 
Eyüp başka bir dünyanın merkezi gibi. Yıllarca çalıştığım yer olduğu için biliyorum, ama yine de şaşırmaktan alamıyorum kendimi. İnsanını, esnafını, binalarını gözlemlemek heyecan verici oluyor. Ve ben bu tip uhrevi mekanlara gittiğimde büyük bir huzur duyuyorum içimde. Aynı huzuru Üsküdar Aziz Mahmut Hüdai Türbesi'nde de Beşiktaş Yahya Efendi Türbesi'nde de duyuyorum. Garip, değişik bir aleme gidiyorum sanki. 
Tabi bu, türbe ziyareti yapan insanların garip hallerini eleştirmeme engel olmuyor. O çarşılarda nasıl büyük bir din sömürüsü yapıldığını görmeme de. Eski Eyüp süs eşyaları, mesela oyuncaklarını görmek isterdim orada. Yoktu, ben mi göremedim, yoksa artık kalmamış mıydı bunları yapıp satan esnaf? Artık sadece dini amaçlı sergiler vardı sanki. 
Eyüp'te indiğim yerden Eminönü otobüsüne binip oturacak yer de bulunca sevindim. Trafik sıkışıktı, akşam güneşi de yüzüme vurunca son durağa kadar uyudum. Uyumadım da aslında gözlerimi kapayıp uyur gibi yaptım. Hoşuma gidiyor böyle. 
İskelede indiğimde balık kokuları geldi burnuma, canım nasıl çekti, Üsküdar'a varır varmaz balıkçıma uğrayıp balık ve tekel bayiinden de küçük kutu bir bira aldım. Salata eşliğinde kendime güzel bir balık ziyafeti çektim. Her hafta balık yemeğe alışkın bünyem bir kaç haftadır balıksız kalınca bayram yaptı bu akşam. 
Değişik, güzel bir gündü. Sevdim bu pazar gününü ben. 
Hem yazı da yazdırdığına göre bana, çok sevmiş olmalıyım.
*Fotoğraf: Eski Eyüp oyuncakçısı