SUDAN SEBEPTEN BİR YAZI

Çok sıcak. Öyle böyle değil, sıcaktan çok etkilenmeyen ben bile artık bunalıyorum.
Yılın en sıcak günlerini yaşıyormuşuz. İnşallah önümüzdeki günlerde biraz serinleriz, yoksa ne olacak bu halim bilmiyorum.
Uyku yok, yemek yok, zebani gibi dolanıyorum evin içinde geceleri.



Geçen gün erken yatayım dedim, on buçukta yatağa girdim. Dön sağa dön sola on ikiye kadar uyuyamayınca kalktım, banyo yaptım oturdum bilgisayarın başına. Televizyonu da açtım, ne kadar abuk sabuk dizi varsa onları da izledim. Bir de baktım sabah ezanı okunuyor. O saate kadar oturmuşken yatmak olmaz deyip kahvaltımı hazırladım. Göya kahvaltıdan sonra erkenden işe gitmekti planım. Uyku bastırdı birden, iki saat sonraya alarmı kurup yattım aşağı.
Sonrası berbat tabi. Bütün gün sersem sersem dolaşmak. İş yapasım yok, okulu kırmak için çıldıran öğrenciler gibiyim. Ama dışarıda da cehennem sıcağı var adeta.
Evvelden, çok evvelden yaz mevsimini çok sever, özlemle beklerdim. Yıllar geçtikçe baharları, sonbaharı hatta kışı sever oldum. "Yaşlanıyorsun da ondan" dedi çok kimse buna. Ne alakası varsa... Yaşlı insanların hepsi kışı mı seviyor yani?
Kendimce bir mantığım var; Ne kadar soğuk olursa olsun kat kat giyinir korunursun bir şekilde, ama böyle sıcaklarda ve yoğun nem oranında ne yapsan boş. Çırılçıplak ortalığa dökülemeyeceğimize göre... Klimayı da sevmiyorum zaten.
Hem sonbaharın ve kışın bir kişiliği olduğunu düşünüyorum. Komik belki, ama böyle. Sararıp yerlere düşen yaprakların üzerinde hışır hışır, tutmuş karın üzerinde gırç gırç yürümek ne güzel bir şeydir, ne harikadır.
Soğuk insanı diri tutar, çalışma şevki verir. Rahat rahat gidebilirsin gezeceğin yerlere. Zaten bütün kültür sanat etkinlikleri de sonbaharda başlayıp kışın zirveye çıkmıyor mu?
İşte bunun için seviyorum soğuğu.
Ah bir de doğalgaz faturalarının cebi yakan tutarları olmasa ne iyi olacak.