ESKİDENDİ

Çok yorgunum.
Canım sıkkın, öyle az buz değil, bir hayli sıkkın hem de.
Her gün çatışma her gün şehit, sokağa çıkma yasakları, gece sokağa çıkan kadınlara taciz. Ortam böyleyken diyerek, yani tesettürsüz gezenleri işaret ederek, "ben daha çoook taciz ederim"diyebilen öküzler. Televizyonda her gün izlemek zorunda bırakıldığımız, bağırıp çağırmayı marifet sayan yöneticilerimiz.
Bezdim.



Evden işe işten eve; bıktım. Değişen hiç bir şey yok. Ne kadar çalışırsan çalış, seni ne gören ne de anlayan var. Menfaat dünyası derlerdi, çocukken anlamazdım.
Herkes gösteri peşinde, başkalarının derdiyle, acısıyla bile görünsün diye ilgileniyorlar.
İyilik diye bir şey sadece sözcükte kalmış sanki. Her şeyin maddesel bir karşılığı var gibi.
Ne oldu? demek büyük saflık, biliyorum. Ama içimden yükselen ses çığlığa dönüşüyor artık.
NE OLDU?
Ne oldu da bu hale geldik?
Bu akşam Can'ın "sert" yazısını okuyunca, evet dedim, evet aynen böyleydi eskiden.
Daha görgülü, daha modern, daha kibar, daha dürüst insanlardık.
Sezen Aksu'nun şarkısındaki gibi, ESKİDENDİ demek içimi yakıyor. Sanki bir daha gelmeyecek o güzel günler.
Can sıkıntımı gidermek için kitaplığımın önüne geçtim, bir kitap iyi gelecekti bana muhakkak. Okumakta olduğum kitabın dışında, eskiden okuyup zevk aldığım bir kitap!
Gözlerim tek tek tararken kitaplığı, bir anda kendi özel tarihimin içine daldığımı fark ettim. Her biri bana bir anıyı hatırlattı. Her birini okuduğum dönemde yaşadıklarım bir bir gözümün önünden geçti.
Bu dönemlerin tek ortak yanı vardı, mutluydum! Çok mutluydum hem de. En kötü hissettiğim, mutsuz olduğumu düşündüğüm zaman bile mutluydum. sadece farkında değildim.
İkinci üçüncü kez üzerlerinde dolaşan gözlerimde biriken yaşlar taştı, pınar oldu.
Nereye gidiyorum? Ne için koşuyorum? Değiyor mu günlerce gecelerce kendimi yormaya?
Çok sevdiğim çalışmak, beni hayattan koparmıyor mu artık? Üstelik sıra sıra ölümlerle hayatın kısa ve boş olduğunu tekrar hatırlarken.
Ne kadar bağımlı hale gelmişim. Kafam bozuldu mu atardım kendimi dışarıya eskiden. Bir deniz havası ne de iyi gelirdi. Hafta arası izin verirdim kendime bazen. Şimdi işim bitmiyor, hep bir şeylere yetişme telaşında geçiyor günler. Bir bakmışım haftalar aylar derken yıl bitmiş. Yapmak istediğim bir dolu şeyi yapamamış, gezmek istediğim yerleri gezememişim.
Anlaşılan bir karar vermem gerekecek. Çünkü hiç bir şey için değmiyor; ne para ne statü...
Sevmek sevilmek, gülmek güldürmek, sırf içinden geldiği için iyilik yapmak, yaşlı ve hasta insanlara dokunmak, bir çocuğu kucağında sarmak o kadar güzel ki!
Ve ben bu güzellikleri o kadar özledim ki!