BU NE GÜZEL ŞEY ALLAHIM!

Tam üç ay oldu Neriman evimize geleli.
Neriman diye kedi ismi mi olurmuş diyorlar, ben koydum oldu. Gayet de güzel oldu.

Annem temizlik delisi bir kadın olduğundan hiç bir hayvana elimi süremedim çocukluğumda. Bir kedinin yahut köpeğin başını okşayamadım. Hayvanlar evcil de olsa uzaktan sevilmeli, Allah korkusuyla sevap için yedirip içirilmeliydi. Şimdi köydeki evimizin bahçesinde beslediği kediler var, ama evin kapısından içeri bir milim bile adım atamazlar.



"Anne kedi alalım eve" dedi oğlum bir gün. Hiç soğuk bakmadım bu öneriye, ama bakabileceğimizden endişeliydim. Eşya değil sonuçta bir can getiriyoruz eve. Ya beceremezsek, geri vermek hiç olmaz diye epey bir düşündüm. Bir gün İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'nın idari binasına evrak almaya gittiğimde arkadaşların kucağında gördüğüm kedi aklımı başımı aldı. Bizim de bir kedi sahiplenmek istediğimizi söyleyiverdim. Orkestra üyelerinden Hülya hanım evindeki başka bir kediyi severek verebileceğini söyleyince, olur dedim. Buna ben bile şaşırdım, hiç görmediğim bir kediyi sahiplenmeye karar vermiştim. Hemen ertesi gün Hülya hanım kediyi evinden getirdi, biz de eve mama kabı, tuvalet, tırmalama sopası gibi gerekli eşyaları temin edip kedimize kavuştuk.

İlk geceyi unutamıyorum, korkmuştum. Ürkekçe de olsa kucağıma alıp sevdiğim kedimin gece yattığımda neler yapabileceğini düşünüyordum tırmalama, ısırma gibi. Odamın kapısı kapanmıyordu çünkü. Sabaha kadar uyumadım inanın. Şimdi düşününce çok komik geliyor.
Sonraki günlerde kapıyı kapanır hale getirdik, ama benim de korkum geçmişti artık. Ya sabah uyandığımda onu ayaklarımın ucunda uyuyor buluyordum ya da yanağımı yalayarak o beni uyandırıyordu.

Neriman çok çabuk alıştı yeni evine. Bir de yaramaz anlatılır gibi değil. Ama çok sevimli. Biz onu çok seviyoruz. Evin bir bireyi artık. Ona "kızım" derken bir "kızım" daha çıkıyormuş ağzımdan, oğlum öyle diyor. Ayrıca, "anne ne kadar çok kızın olmasını istiyormuşsun" deyip ufak ufak trip de atıyor.

Çok güzel bir şeymiş bir hayvana dokunmak, başını okşarken mırıltısını dinlemek, her akşam eve beklendiğini, özlendiğini bilerek koşarak gitmek.
Elli yaşımda hayvan sevgisini tadabildiğim için öyle mutluyum ki; bunu tadamadan gözümü kapamak ne büyük eksiklik olurmuş meğer.