BAHAR MI GELDİ?

Ne güzel bir hafta sonuydu!
Müzik, tarihi yarımada, yemyeşil kırlar, yeşil-mavi baraj gölü.
Oldukça yorucu bir haftanın ardından hiç dinlenemeyeceğimi sanırken, mutlu, huzurlu, dingin başlıyorum yeni haftaya.



Cumartesi akşamı bir müzik ziyafeti ile gönlümüz şenlendi, kulaklarımız bayram etti. Ablamın organizasyonu ile Kardeş Türküler ve Candan Erçetin'i dinlemeye gittik Volkswagen Arena'ya. Belki çok ayıp, Kardeş Türküler diye bir müzik topluluğu olduğunu bilmiyordum. Candan Erçetin için gittim, Kardeş Türküler'e hayran döndüm. Müthiş güzeldi çok sesli türkü yorumları; Türkçe, Romence, Kürtçe söyledikleri, bildiğim bilmediğim tüm türkülerle coştuk. Candan'ı ise çok özlemişim. Eskisi gibi olduğunu gördüğüme pek memnun oldum.

Pazar günündense cumartesi gezmelerini tercih edenlerdenim. Ama gelen sürpriz daveti iyi ki geri çevirmemişim. Yazılarımı takip edenler bilir, kızkardeşim ve yeğenim zorunlu görevle bir süreliğine Gaziantep'te yaşıyorlar. Kocalar burada tabi. Yeğenimin kocası, damadımız, hafta sonları kamp yapmaya başladı Şile'nin köylerinde. Kayınpederi olan eniştem de ara sıra ziyaret ediyor onu. "Hadi" dedi, "Sabah kahvaltıya gidelim." Çok yorgunum, olur mu olmaz mı derken sabahın yedi buçuğunda yola düştük.
Anne tarafım Ağvalıyım, çocukluğumun yazlarının bir kısmı da burada geçmiştir. Heyecanlıydım bu sebeple de.

Ömerli'nin Esenceli köyüne ulaştığımızda, baraj gölü kıyısındaki kamp yerinde yanan ateşin çıkardığı dumanın kokusu işte beni o günlere götürdü. Köydeki fırının içinde yanan odunların, yine köyde evlerin dışında çamaşır yıkamak için yakılan ateşin dumanının kokusuydu bu.
Kahvaltıdan sonra güneşin yükselmesiyle birlikte ısınmaya başladı hafif ürperen bedenlerimiz, sevindik. Sevinen sadece biz değildik; birden ortalık tavuk, horoz, ördek ve kazların seslerinden geçilmez oldu. Peşinden, boyunlarındaki irili ufaklı çanlarla inekler ve koyunlar çıktı piyasaya. Bir yandan da cıvıl cıvıl kuşlar ötüyor; Allah'ım ne muhteşem bir manzaraydı.
Ama en muhteşemi benim koyunlarımdı. Benim koyunlarım evet. Beni seçti onlar:)
Ateşin başında miskin miskin otururken, baktım enişte bey yakınımıza kadar gelmiş olan koyun sürüsünü ekmekle karşılamaya gidiyor. Miskinliğimi bozup bir bütün ekmeği kaptığım gibi, kafamdaki acabalarla koştum yanlarına. Önce, uzaktan attığım ekmek parçalarını işkembelerine indirmelerini seyredip coştum. Sonra korkak olmalarına rağmen yanıma yanıma geldiler. Birinin peşinden bir diğeri, koca sürü önümde, elimden ekmek kapmaya çalışıyor.  Bir ekmek bir ekmek daha derken beş ekmeği yedirmişim koyunlarıma, hem de elimden. İşte bu her şeye değdi. Ekmeği benden almaya çalışırken dillerini elimde hissetmek müthişti. Güya köyde geçirdik yazlarımızı, eni konu şehirli kalmışız işte.
Dönüşte arabanın içinde biraz kitap okurken uyuyakalmışım, nereye geldiğimizi anlayamadım. Bir de baktım enişte bey sürpriz yapmış Kitap Kahve'ye getirmiş bizi. Günün diğer güzelliği de buydu.
Ben bu hafta sonu saçlarından yakaladım galiba baharı.