HAYAT KISA VE SAĞLIK NE KADAR ÖNEMLİ

Dün gece ne kadar endişeliydim.
Bütün akşam internette sağlık sitelerinden T1 ve T2 kanser türleri hakkında bilgi aradım. Zaman zaman "Eyvah!" dedim, zaman zaman "Yok be endişelenecek pek bir şey olmasa gerek." dedim.



Ablam emar çektirmişti, sonucunu alınca şok olduk. Bel fıtığı sanıyordu, diskler arasında tümör çıktı.
Sanki çok anlıyormuş gibi sonuç kağıdına bakıp "Abla bunlar telaş edilecek kadar kötü değil. Mamografi çektirdiğimde öğrenmiştim, İzlenmeye bile değmezmiş." dedim. Ama içim içimi de yedi.
Öğleden sonra üçe kadar zor dayandım.
Neyse ki gerçekten korkulacak bir şey değilmiş. Uzun süreli bir fizik tedavi ile büyük oranda çözülecekmiş sıkıntıları. Aynı bel fıtığındaki gibi ağrılar ve bacakta uyuşma, hissizlik vardı çünkü.
Birden sanki dünyam aydınlandı. Tam da birbirimize yakın mutlu bir yaşama başlamışken ya kötü huylu çıksaydı o tümör?
Ablam da aynı şeyleri düşünmüş. Çok iyi görünüyordu oysa dün akşam, belli etmiyormuş meğer. "Ya ölürsem Nurten, kim bakacak anneme, Gizem'e diye bütün gece düşündüm. İnan ben ölüp gitsem umurumda değil, onlar ne olacak derdindeyim."
İlahi, biz ne güne duruyoruz, ablamın düşündüğüne bak. "Sen onları ne düşünüyorsun ablam, kendini düşün, niye ölesin ki Allah korusun." dedim. Sarıldık.
Hayat ne kadar kısa ve pamuk ipliğine bağlı. Sabahı bırak biraz sonra ne olacağın ne belli? İnsan bir kez daha anlıyor işte, sağlıktan önemlisi yok. Ne gereksiz şeyler var bu dünyada, ne saçma şeylere takılıyoruz.
Daha Mustafa travmasını tam atlatamamışken ya ablama bir şey olsaydı...
Çok şükür yarabbim, bin şükür.