İNSAN ÇOK DAYANIKLI BİR VARLIK
İnsan ne kadar dayanıklı bir varlık.
Son günlerde bunu daha iyi anladım. Kendi dayanma gücümün ise öyle bir farkına vardım ki, inanılır gibi değil.
Hayatta en büyük acı nedir?
Ölüm?
Ayrılık?
İhanet?
Haksızlğa uğramışlık?
Aşk?
Herkesin ölüm acısı diyeceğinden eminim. Ben ise yaşayana göre değişir diyorum. Herhangi bir yakınının ölüm acısını tatmamış olanlar o an yaşadıkları acının en büyük olduğunu düşünürler. Ayrılık onlar için o dayanılması zor bir acıdır mesela. Yahut karşılıksız bir aşk acısı çekiyorlardır ve gözlerinin önünde cereyan eden olaylara dayanmak zorundadırlar. En büyük haksızlığa uğradıklarını düşünüyorlardır.
Ne şekilde olursa olsun, acı acıdır ve yüreği yaralar. Onarılması imkansız hasarlar yaratır. İçeride, derinlerde bir yara kanar durur. Zamanı vardır elbet, geçecektir, ama delip de geçecektir. Bunun başka çıkar yolu yoktur. Delecek, dağlayacak, ham ruhunuzu olgunlaştıracaktır.
İster yerle yeksan olun, ister hayata küsün, ister en derin depresyona girin yaşamak için kanayan o yarayı durdurmanız gerekecektir.
Yaşamak istiyorsanız eğer, o kadar fazla sebebiniz vardır ki. Çocuğunuz, işiniz, anneniz babanız, onlar varken hayata neden küsesiniz ki?
Değmiyor hayat hiç bir üzüntüye. Kısacık yaşamımızda değmeyecek insanlar için üzülmek kendimize yaptığımız en büyük haksızlık.
İnsan kendini sevmeli önce, kendi için yaşamalı, mutlu olmanın yollarını bulmalı. Kendine faydası olmazsa yakınlarına hiç faydası olamaz.
İnsan gerçekten çok dayanıklı bir varlık...
Son günlerde bunu daha iyi anladım. Kendi dayanma gücümün ise öyle bir farkına vardım ki, inanılır gibi değil.
Hayatta en büyük acı nedir?
Ölüm?
Ayrılık?
İhanet?
Haksızlğa uğramışlık?
Aşk?
Herkesin ölüm acısı diyeceğinden eminim. Ben ise yaşayana göre değişir diyorum. Herhangi bir yakınının ölüm acısını tatmamış olanlar o an yaşadıkları acının en büyük olduğunu düşünürler. Ayrılık onlar için o dayanılması zor bir acıdır mesela. Yahut karşılıksız bir aşk acısı çekiyorlardır ve gözlerinin önünde cereyan eden olaylara dayanmak zorundadırlar. En büyük haksızlığa uğradıklarını düşünüyorlardır.
Ne şekilde olursa olsun, acı acıdır ve yüreği yaralar. Onarılması imkansız hasarlar yaratır. İçeride, derinlerde bir yara kanar durur. Zamanı vardır elbet, geçecektir, ama delip de geçecektir. Bunun başka çıkar yolu yoktur. Delecek, dağlayacak, ham ruhunuzu olgunlaştıracaktır.
İster yerle yeksan olun, ister hayata küsün, ister en derin depresyona girin yaşamak için kanayan o yarayı durdurmanız gerekecektir.
Yaşamak istiyorsanız eğer, o kadar fazla sebebiniz vardır ki. Çocuğunuz, işiniz, anneniz babanız, onlar varken hayata neden küsesiniz ki?
Değmiyor hayat hiç bir üzüntüye. Kısacık yaşamımızda değmeyecek insanlar için üzülmek kendimize yaptığımız en büyük haksızlık.
İnsan kendini sevmeli önce, kendi için yaşamalı, mutlu olmanın yollarını bulmalı. Kendine faydası olmazsa yakınlarına hiç faydası olamaz.
İnsan gerçekten çok dayanıklı bir varlık...
Yazıyı dikkatlice okumak lazım...Ben de öyle yaptım. Her yazıyı okurken yaptığım gibi. Düşündüm bir an. Bu yazılanlar sadece Nurten Hanım için mi yoksa herkes için mi geçerli diye. Çoğunlukla herkes için geçerli olduğunda karar kıldım. Öncelikle şu sözüne katılıyorum "İNSAN DAYANIKLI BİR VARLIK"..Aksi durumda bunca kırımlara, bunca zulümlere, bunca acılara, bunca akan kana, bunca yoksulluğa, bunca ezilmişliğe nasıl dayanırdı ki...Her zulmü tarihin çöplüğüne göndermesini bilmiştir insan...O nedenle;
YanıtlaSil-İhanet,
-Aşk,
-Ölüm,
-İhanete uğrama,
-Ayrılık...
Ve daha nice acı ve hüzün veren kelimeler, cümleler...İşte o nedenle insanın en çok dayanmak zorunda olduğu durumlardır.
Kim yüreğinde hangi acıyı duyumsuyorsa o dur onun acısı. Acının adı değişir sadece, özde aynıdır yürekte bıraktığı tortu çünkü...Acı unutulmaz. Misal ölüm. Kolay mı unutmak. Bıraktığı devasa derin yara izi nasıl kapanacak ki... Ya aşk? Mezarda sona erer sıklıkla. Unuttum dersin. Lakin sıklıkla gözlerini kapadığında gelir durur karşına hayali...Yani delip geçer...Şu sözüne katılmıyorum..."Değmiyor hayat hiç bir üzüntüye"...Bence yanılıyorsun...Belki yaşadığın acıları sana yaşatanlar acı çekmene değmez insanlardır...Lakin bunu genelleştirmek doğru değildir. Kardeş, bacı, baba acısı nasıl unutulur ki?
Bu içten yazı için teşekkürler. Duygulandım.
Hocam, iyi ki varsınız, iyi ki bu güzel yorumlarınızla yüreğime ışık saçıyorsunuz.
YanıtlaSilSon cümlenizde haklısınız, "Değmiyor hayat hiç bir üzüntüye" derken abartmışım bu ruh haliyle.
Selâm ve sevgiler.