HATIRLAMAK VE UNUTMAK

Yılbaşı akşamı yemekte kalabalık aile grubumuzla sohbet ederken konu benim yazılarıma geldi, yazdığım çocukluk anılarıma. Erkek kardeşim dedi ki: "Abla hatırlıyor musun? Sen arkadaşlarınla Fethi Paşa korusuna gezmeye giderken annem beni senin peşine takardı. Hiç sevmezdim bu bekçilik işini, ne çekilmez bir şeydi."
Aaaa, inanın hiç hatırlamıyordum. Bırakın kardeşimin bana bekçilik yaptığını, arkadaşlarımla koruya gezmeye gittiğimi bile hatırlamıyordum. Olsa olsa bir iki kez gitmişimdir, çok nadirdir yani, çünkü kolay mı öyle, benimki gibi bir annen olacak da alıp başnı durmadan arkadaşlarınla gezeceksin.
Demek ki kardeşimi etkilemiş ki unutmamış. Demek ki o kadar rahatsız oluyormuş bu durumdan. Ben olsam ben de rahatsız olurdum tabi. Yaşına hitabetmeyen ablanın arkadaş grubuyla isteğin dışında zaman geçirmek durumunda olmak pek de keyifli bir şey olmasa gerek.
Ama hatırlamıyor olmam ilginç.
İnsan, kendisini etkileyen yahut travma yaratan olayları hatırlıyor daha çok. Bir sürü şeyi daha hatırlıyor beyin, ama bunları hiç unutmuyor. Bazılarını unutmak istese de unutamıyor.
Konu buraya gelince birbirimize sormaya başladık, "Sen bunu hatırlıyor musun, peki sen?" diyerek.
Tıpkı yukarıda yazdığım gibi herkes aynı olayları ya değişik hatırlıyor ya hiç hatırlamıyordu.
Mesela, daha önce bir yazımda yazmıştım, annemin baskısıyla bir yıl kadar istemeden başımı örtmek zorunda kalmış, sonra babamın yardımı ve desteğiyle bu durumdan kurtulmuştum. Yemekte, kız kardeşimin kayınvalidesi Hüsniye teyze, "Sen evden başın örtülü çıkar, sokağı geçince açardın başını" demez mi? Allah Allah, inanın bunu da hiç hatırlamıyordum. Zaten o dönemi hiç hatırlamak istemiyorum, orası ayrı. Yalnız şöyle bir şey var, insan başını örtünce saçları basılıyor ve şekilsiz oluyor, benim gibi saçlarının şekline çok önem veren ve bu şekilde görünmek istemeyen biri bunu niye yapsın? Ama Hüsniye teyze bunu hatırlıyorsa demek ki yapmışım.
Gerçekten ilginç.
Hatırlamak ve unutmak...
Bence insan istediğini hatırlıyor ya da unutuyor. Tamamen kendi iradesiyle.
Ben arkadaşlarımla koruya gezmeye giderken annemden zorla izin aldığım için pek de keyifli değilmişim ki hatırlamak istememişim o günleri. Aynı şekilde baş örtme konusu da öyle. Sıkıntı içinde geçirdiğim bir yıldı o, niye hatırlamak isteyeyim?
Keyifli olayları hatırlıyor benim beynim daha çok. Üzücü olanları çabuk unutuyor. Hep mutsuzluğa mahkum olmaktan korkuyor çünkü.
Yemekte konuşulan eski anılarla anladım ki, Ben Çocukken dizisine ekleyecek daha çok yazı var.
Bakalım.