İŞİN SONUNA BAKMALI

Her gün birileri ölüyor. Sırası gelen terk edip gidiyor bir şekilde bu dünyayı.
Biliyorsun ki ölüm gerçek, kaçış yok. Doğup büyüdüğün, yaşadığın hayat kadar gerçek. 
Kimi ölümleri duyarsın umursamazsın, kimilerinde üzülürsün, kimileri ise sarsar seni. 
Nedeni, ölümün şekli, ölen insanın karakteri veya senin o andaki halet-i ruhiyen olabilir.
Ama her ölüm haberi sana dünyanın ne kadar boş olduğunu bir kez daha hatırlatır.
Hele ki hiç ummadığın zamanda hiç ummadığın birinin ölüm haberini almışsan...



Güzel kadındı Nevin Yenge. Şen şakrak, kahkahaları hep hazırda, süslü püslü, çıtı pıtı bir kadındı.
Kocasının maddi varlığının sayesinde yıllarca lüks içinde rahat yaşadı. Bir kaç yıl öncesine kadar sürdü bu durum. Kocasıyla arasında, maddi rahatlıkla giderilemeyecek sorunları olmasına rağmen beraber yaşamayı tercih etti. Ta ki canına tak edinceye dek. 
Elbette yanlışları vardı, belki korkularının esiriydi, ama iyi bir kadındı. 
Evlendiğimde, yaklaşık yirmi iki yıl önce tanıdım onu. Dört beş yıldır ise hemen hiç haberdar değildim ne yaptığından. Sadece kocasını terk ettiğini, hiç bir işte bir türlü dikiş tutturamayan küçük oğlunun yanına yerleştiğini duymuştum. 
Türkiye'den gitmişler, Saraybosna'da imişler. Orada ölmüş geçen hafta. 
Ve burada kimse ne olduğunu bilmiyor, sadece öldüğü haber verilmiş. Toprağa verildi mi, verildiyse nerede verildi yoksa Türkiye'ye getirilmek üzere bekliyor mu bilen yok. 
Yıllar önce deselerdi ki, Nevin Yenge kocasını terk edip oğluyla yurt dışına gidecek ve orada ölecek, cenazesinin ne olduğunu da bilen olmayacak. Öğrenmek için de kimse pek bir çaba harcamayacak; buna önce kendisi güler ve asla inanmazdı. 
Ama hayat işte. 
Ne zaman ne olacağımızı bilmemize imkan yok. 
Sürprizlerle dolu bu yalan hayatta boşuna didişip duruyoruz, hırslarımıza yenik düşüyoruz çoğu zaman. 
Şimdi gözümün önünde onun hep gülen yüzü ve hayat dolu gözleriyle dünyaya bakışından başka bir görüntü yok.
Sarsıldım, sarsıldığıma da şaşırdım. 
Son bir yılda epey ölüm haberi aldım, çok üzüleceğimi düşündüklerime bu kadar üzülmedim. 
Nevin Yenge ise üzdü beni, çok üzdü. 
Allah rahmet eylesin.