2020 YILINA GİRERKEN

Takvimlere göre bir yılı daha geride bırakıyoruz.
Her yıl, geçmişe duyduğum özlem çoğalsa da geleceğe dönük hayallerimi artırıyor.

Sağlıklı olabildiğim sürece yapmak istediğim bir dolu şey var. Bunların bir kısmı gerçekleşecek, bir kısmı ise hayal olarak kalacak belki. Hayal kuramayanların bile olduğunu düşünürsek hayal kurabildiğimiz için mutlu olmamız gerekir. Hem ne demiş Yahya Kemal, "İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar."
2019 yılı hiç unutamayacağım bir yıl oldu.
Babam öldü.
Geleceğini bildiğim, ama hiç gelmemesini dilediğim o gün geldi çattı bir mayıs günü. Büyük bir parçam kopup gitti güzel babamla birlikte sonsuzluğa. Hala alışamadım. Annem, "Her şey bir hayalmiş" deyip duruyor. O da alışamadı henüz.
Böyle bakınca yaşamın kendisi bir hayal diyesi geliyor insanın. Çünkü her şey bir gün bitecek, ne varsa hepsinin bir sonu var.
İşte onun için yaşadığımız zamanın her dakikasının, her anının kıymetini bilmek gerek. Bunu sonra yaparım, şunu seneye bırakayım demenin alemi yok. Ne biliyorsun, belki hiç birini yapmaya vaktin olmayacak.
Seviyorsan sevdiğini söyle.
Kızıyorsan kızdığını. Çok da kızma, anlamı yok çünkü.
Üzgünsen üzüntünün sebebini, mutluysan mutluluğunun sebebini paylaş. Paylaş ki üzüntün azalıp mutluluğun artsın. Umursama kem gözleri. Umursarsan kem olur, umursamazsan teğet geçer.

Ben, kendi adıma hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum diyebilirim. Her şeyin çok daha farkında olduğumu düşünüyorum. Kendimi çok daha iyi ifade edebildiğimi de. Mümkün olduğunca istediğimi yapıyor istemediğimi yapmıyorum. İlerideki yıllarda da daha mutlu olacağımı biliyorum.

Hayat güzel, sevmek sevilmek güzel.
Varsa bir gün her şeyin sonu, mutlulukla dolduralım o sona kadarki zamanı.

2020 yılı kendimizi yenileme yılı olsun.
Mutluluklar...