ANNEM YOK ARTIK


 Yeni yılın ikinci günü sabahı annem öldü benim. Kalbi duruverdi.

Oysa ne kalp rahatsızlığı vardı ne de başka bir kronik hastalığı. On beş gün öncesinde Covid + çıktı test sonucu. İyiydi, telaşlandırmadı bizi, hafif ağrılarla geçirdi karantina sürecini. Bu süreçte kız kardeşimin evindeydi. Çok iyi baktı kız kardeşim anneme Allah razı olsun. Ancak iştahsızlığı vardı yemek yiyemiyordu, zorla yediriyorlardı. Her gün telefonla konuştuk. Bir an önce iyileşip Ağva'ya evine dönmekti niyeti. Pazartesi günü (yarın) erkek kardeşimle gitmeyi planlamışlardı. Hatta giderken ona aldığım Saatli Maarif Takvimini benden almak için Üsküdar'a gelmek istiyordu, Üsküdar'ı da görmüş olurum çok özledim dediydi. Yaşarsam seneye artık tekrar gelirim deyince, tabi ki yaşayacaksın annem demiştim. Olmadı. Karantinanın bitişinin üçüncü gününe başlayamadan bırakıp gitti bizi. 

İnanamadık, aklımız almadı, annem o kadar güçlü bir kadındı ki daha uzun yıllar bizimle olur diye düşünüyorduk. Allah'ın takdiri karşısında elden gelen bir şey yok, bu kadarmış dünyadaki misafirliği. 

Sabah henüz uyanmamışken çalan telefonun sesi ile fırladım, kız kardeşimdi arayan, hemen anladım kötü bir haber vereceğini. Annemin fenalaştığını, ambulansla hastaneye götürdüklerini söyleyince oğlumla apar topar çıktık, taksiye binip hastaneye gittik. Yetişememişiz. Acilin kapısında elinde annemin giysileri olan torbayla bizi bekleyen kız kardeşimin görüntüsünü unutamıyorum. 

Pandemi kısıtlamaları nedeniyle her şey o kadar çabuk olup bitti ki, ikindi vakti gelmeden sabah yaşıyor olan annem artık toprağın altındaydı. Sanki kötü bir rüyanın içindeydim, uyanınca her şeyin eskisi gibi olacağı bir kabus. Sanki başka birinin annesini veriyorduk biz toprağa, beynim reddediyordu olan biteni. 

Yok, rüya değildi işte; o yıkılmaz sandığım güçlü kadın çok sevdiği yaratanına gitti. 

İnsanın, bu dünyada artık yapacağı bir şey kalmayınca ölmeyi seçtiğine inanıyorum. Her ne kadar ne çok hevesi, isteği vardıysa da yapacak, demek ki kalmamış ki gitmek istedi. 

Beş yıla yakın bir çocuk gibi baktığı, elli beş yıllık yoldaşı babamı yolculayınca hayat amacını mı yitirdi bilmiyorum. Yalnız yaşamak istedi, ev eve üstüne olmuyor, çocuklarım da olsa insan kendi evini istiyor dedi. Şikayeti de yoktu görünürde yalnızlıktan. Ama bu, altmış beş yaş üstü pandemi kısıtlamaları nedeniyle bizi sık göremediğine üzülüyordu. 

Anneciğimle dünya görüşlerimiz hep ayrı oldu, hep bir tartışma içinde olduk bir arada olduğumuz sürelerde. Tabi ki bu, birbirimizi sevmemize engel olmadı. Hangi insan annesini sevmez ki? Hangi anne çocuğunu sevmez? 

Tesellim, bir buçuk ay önce evine gittiğimde sarılıp, öpüp "seni çok seviyorum annem." demiş olmamdır. Nasıl mutlu olmuştu, sarılıp kalmıştık bir süre. 

Artık ne anne ne de baba diyecek kimsem yok. 

Güzel anılarla yad edeceğim; ruhlarının beni gördüğünü, sevincimi, acımı hissettiklerini, paylaştıklarını bilerek. 

Nur içinde, huzurla uyusunlar...

Yorumlar

  1. Nurtenciğim uzun zamandır bloğuma girmiyordum. Şuan girdiğimde senin yazını gördüm. Hemen okudum... Canım şuan gözlerim yaşlı okudum ve yorumu yazıyorum. Şüphesiz Allah'tan geldik ve şüphesiz dönüşümüz onadır. Şu aşamada söylenecek tüm sözcükler anlamını yitirmiş durumda. Annene Allah'tan rahmet diliyorum. Mekanı cennet olsun. Sizlere de baş sağlığı ve sabırlar diliyorum canım... :((

    YanıtlaSil
  2. Merhabalar. Covid19, gün yüzüne
    çıkmamış rahatsızlıkları bir doktor gibi buluyor ve hemen oradan saldırıyor. Cwnab-ı Hakk, annenize rahmetiyle, merhametiyle,mağfiretiyle ve de cennetşyle muamele eylesin. Sizlere de sabr-ı cemil ihsan eylesin. Başınız sağolsun.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
  3. Nurtenciğim maalesef annelerimiz de, babalarımız da hep yanımızda olsunlar, hiç gitmesinler istiyoruz ama olmuyor :( Annenin mekanı cennet olsun, olacak olan oluyor :( engelleyemiyoruz, başın sağ olsun, çok çok sabırlar diliyorum canım. ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Müjde'cim sağol, varol.
      Evet, olacak olan oluyor, o gün mutlaka geliyor.

      Sil
  4. Başınız sağolsun, çok acı bir kayıp.Sabırlar diliyorum.

    YanıtlaSil
  5. müjde abla'nın blogundan görüp bir merhaba demek istemiştim. acınızı boğazım düğüm düğüm okudum. anneciğiniz huzur içinde uyusun, sabırlar diliyorum sizlere.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin, sağolun, varolun. Çok teşekkür ederim.

      Sil
  6. Merhabalar.
    Anneler sevilmez mi hiç! Anneler gibi var mı? Annelerimiz bir tanedir. Anneler bizim her şeyimizdir. Sizin de annenizi çok sevdiğiniz ve onu kaybetmenizin acısı ve yokluğunun sizi ziyadesiyle etkilediği açıkça görülmektedir. Cenab-ı Hakk'tan, Annenize rahmet, sizlere de sabr-ı cemil ihsan eylemesini niyaz ederim.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Recep bey Allah razı olsun, sağolun, varolun. Selâmlar

      Sil
  7. İnnalillahi ve inneileyhi raciun...

    Hatırlar mısın bilmiyorum abla, blogcu.com blog portalından Burhan ben. Yeni gördüm Allah rahmet etsin mekanı cennet olsun. Rabbim sizlere sabırlar versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hatırlamaz olur muyum Burhan'cım, elbette hatırlıyorum. Çok fazla sosyal medyaya girmediğim için de acaba nerede ne yapıyor diye de aklıma geliyorsun inan. Allah razı olsun, sevgiler.

      Sil
  8. Her kayıp , evlat için erken kayıptır.
    Başınız sağ olsun Nurten Hanım.
    Sonuçta herkesin gideceği ve geriye bir tutam anı, bir kaç sararmış resim bırakacağı yer orası.
    Sabır diliyorum.
    Rahmetliye Allah!tan rahmet diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hocam sağ olun, var olun.
      Geç gördüm, kusura bakmayın.
      Sonsuz saygı ve sevgilerimle.

      Sil
  9. Allah rahmet etsin, yolu aydinlik olsun. Sabir dilerim.

    YanıtlaSil
  10. Yok demek ne kadarda zor geldi bana ...küçüklüğüm anılarım yaşanmışlıklarımız aile dostlarımız...o zamanlar kışında gelirlerdi.Annem hadi Mürüvet yengene gidelim dediğinde akşamları çantamı hazırlar yolu tutardık.Onlar sohbet ederken ben dersimi çalışırdım sahilde yanan sıcacık sobanın arkasında. .Çaybardakları şıkırtısıyla arkadan engüzel pohaçaları börekleri gelirdi. Aile dostumuz biricik değerimiz...
    Alışamadım ben buhabere...1 gün önce konuşmuştum atlattım demiştin...sesin kulağımda ...
    Şimdi ben köye gideceğim renkli merdivenlerdede renk kalmadı artık..senle beraber benim anılarım hayata bakışımda gitti .Fikir danışabildiğim koca yürek alışmadım alışamayacağım yokluğuna...Başınız sağolsun .Nur içinde uyuyun inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Elmas sağol varol.
      Çok zor ama hayata devam ediyoruz bir şekilde. Hâlâ alışamadık biz de. Çok yakın iki ölüm sarsıyor insanı.
      Sevgiler canım.

      Sil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar