TERAS KEYFİ

Yeni yaşım iyi başladı:)
Sabah, meslek derneğimizde kahvaltılı toplantıya katıldıktan hemen sonra sevgili dostum Hatice ablaya gittim. İşimizi hallettikten sonra birer kahve içtik. Sohbet arasında, "Sen bu aralarda bir günde doğmuştun, o gün gel de terasta keyif yapalım." dedi. "Dün doğmuştum" deyince hemen akşam daveti yaptı ve ben de hemen kabul ettim.
Ne iyi yapmışım da kabul etmişim:) Ne zaman Hatice ablayla bir araya gelsek zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum. En berbat ruh halimle bile gitsem neşeyle çıkıyorum o evden. 
Bu akşam da öyle oldu. Sarayburnu ve Marmara manzarasına hakim terasında, birer kadeh kırmızı şarap eşliğinde yemek yedik, sohbet ettik. 
Nevi şahsına münhasır kadınlardan biridir Hatice abla, çocukluğumdan tanırım onu. Babam boyacıydı, inşaatlardan çok evlerde çalışırdı, bu evlerden biri de onun eviydi. Ailece tanışırdık, babam onun evinde boya işindeyken biz de annemle arada giderdik. Çocukken de onun o karizmatik kişiliğinden etkilenirdim. Neşe dolu, yaşam enerjisi yüksek, kadın gibi kadın ama aynı zamanda erkek-kadındı o. Ayağı yere sağlam basan, her işini kendi halleden, yerinde duramayan, deyim yerindeyse Atom Karınca gibi, müthiş bir kadın. Edebiyata ve resme ilgili, şiir yazan, resim yapan bir kadın.
Yıllar içinde kesintiye uğrasa da hep sürdü ilişkimiz. Ben kendi işimi yapmaya başladıktan sonra artık iş ilişkimiz de var onunla ve sık sık görüşüyoruz. Hem iş hem keyif buna diyorlar herhalde. 
O kadar çok şey anlattırıyorum ki ona ve daha anlattıracak o kadar çok şey var ki. Girip çıktığı ortamlar, yaşadığı tecrübeler hayli ilginç olduğundan dinlemeye doyamıyorum. Eskiden çalıştığım işyerinin sahipleri olan güzel insanların da kuzeni olduğundan daha bir yakın hissediyoruz kendimizi. 
Geçtiğimiz yıl bilgisayar aldık ona, fırsat bulduğumca belli bir düzen içinde dersler verdim, hevesi ve heyecanı ile bu konuda da başarılı oldu. Şimdi istediği siteye girip istediği bilgiye ulaşıyor, alışveriş bile yapıyor.
Hiç bir şey için geç olmadığını kanıtlıyor böylece.