BANA BİR ŞEYLER OLDU

Bana bir şeyler oldu. Elim ne yazmaya ne okumaya gidiyor.
Gündüzleri canavar gibi çalışıyorum, akşam olunca koltuğa yığılıyor kalıyorum. Sonra da erkenden uykum geliyor, yatıyorum.
Bir şeyler yazayım istedim geçen akşam, oturdum bilgisayarın başına, birden hepsi anlamsız geldi, vazgeçtim. Oysa başka zaman olsa ne de güzel döktürürdüm, alır başını giderdi yazı. Olmadı.
Ne oldu bana?
Büyük bir hayal kırıklığı mı yaşıyorum? İnsanlardan mı umudumu kestim? Yalnız kalma arzum had safya mı ulaştı?
Bugün mesela, bir akrabam aradı, borç istedi. Ne yaptım dersiniz?
"Param yok, ama olsaydı da sana verip vermemeyi düşünürdüm. Sen beni hiç işin düşmediğinde, hal hatır sormak için aradın mı da şimdi borç istiyorsun?" dedim.
Sonrası, büyük rahatlık, kuş gibi hafifleme. Artık böyle, kimsenin beni aptal yerine koymasına izin vermeyeceğim.
Sonra yine bugün bir toplantı, beş erkek bir de ben. Kadını adam yerine koymamaya alışmış beş ağaç kütüğü. Zorla kendimi adam yerine koydurttum, beni muhatap olarak kabul etmelerini sağladım.
Ama yoruldum...
İnsanlarla uğraşmanın elbette zor olduğunu biliyorum. Yumuşak başlılığım  yüzünden istismar edilmişliğim çoktur. Fakat artık yorulduğumu hissediyorum ve bu yorgunluk bana bugünkü davranışlarımı yaptırttı.
Değer ve kadir bilmezlerin arasında yaşıyor olmak canını sıkıyor insanın. Hele bunu göz göre göre yapıp umurunda bile olmayan insanların arasında.
Bu akşam böyle, sizin de canınızı daha fazla sıkmadan esen kalmanızı dileyerek son veriyorum iç döküşüme.