ÇILDIRMAYA AZ KALDI
Evet sevgili arkadaşlarım, çıldırmaya az kaldı. Yakında başımda hunili bir profil resmimi görürseniz şaşırmayın.
Bir hafta önce bugün ofisimi taşıdım. Taşınma yerleşme, yerleştirme derken daha yeni duruma alışamadan meslek eğitimlerimiz başladı. Dört tam gün eğitim, ikisi bu haftaydı, ikisi gelecek hafta. Dünya kadar işimin arasında iki tam günümü eğitime ayırnca (zorunluluktan) birikim birikim üstüne, gel çık işin içinden. Üstüne bir de ateşim çıkmasın mı? İkinci gün eğitimi yarıda bırakıp yatak döşek yatmayayım mı? Kolumu kaldıracak halim yok. Ateşe hiç alışık değilim, azıcık çıksa derman kalmıyor bende. Otuzyedi doksanla ikiseksen devrilip kaldım.
Allah'ım ne çekilmez bir durum, antibiyotik, vitamin iç iç dur. Peşinden sıcak bassın, uykun gelsin, sırılsıklam ter içinde uyu, kalk, üstünü değiştir, tekrar yat, sabah kalk kendini biraz iyi hisset işe git, öğlene doğru gene ateşin yükselsin, hadi gene eve, gene yatak döşek.
Bu arada bir de belalım var benim, durmadan arıyor. Eski patronunum şoförüdür kendisi, halis, su katılmamış bencildir. Bir işi var halletmemi istediği, zırt pırt telefon. Bir de ödemeli arıyor ki, hemen basıyorum tuşa kapatıyorum. O yine tınmıyor, bu kez normal arıyor. Taşındım, yerleşiyorum, sonra diyorsun anlamıyor, hastayım yatıyorum diyorsun, geçmiş olsun diyor kaldığı yerden devam ediyor. Ölür müsün öldürür müsün? Bir şekilde sıyrıldım, pazartesiye Allah kerim artık.
Bu nedenle sevgili arkadaşlarım, yazamamak, hiç birinizi okuyamamak bir yana bloga giremedim bu süre içinde.
Aslında size şahane bir konum vardı bugün yazacak. Yeni neslin iş anlayışı, çalışma şekli, prensip(sizlik) leri hakkında epey bir döktürecektim. Çok dertliyim çünkü ve de şaşkın. Başımda bir bela daha var yani. Ama bunu yarına bırakayım, uzun ve derin bir konu.
Şimdi iyiyim çok şükür, fiziken bomba gibiyim, ama ruhen, yukarıda dedğim gibi çıldırmaya az kaldı.
Ben esenleyemedim, siz esen kalın bari.
Bir hafta önce bugün ofisimi taşıdım. Taşınma yerleşme, yerleştirme derken daha yeni duruma alışamadan meslek eğitimlerimiz başladı. Dört tam gün eğitim, ikisi bu haftaydı, ikisi gelecek hafta. Dünya kadar işimin arasında iki tam günümü eğitime ayırnca (zorunluluktan) birikim birikim üstüne, gel çık işin içinden. Üstüne bir de ateşim çıkmasın mı? İkinci gün eğitimi yarıda bırakıp yatak döşek yatmayayım mı? Kolumu kaldıracak halim yok. Ateşe hiç alışık değilim, azıcık çıksa derman kalmıyor bende. Otuzyedi doksanla ikiseksen devrilip kaldım.
Allah'ım ne çekilmez bir durum, antibiyotik, vitamin iç iç dur. Peşinden sıcak bassın, uykun gelsin, sırılsıklam ter içinde uyu, kalk, üstünü değiştir, tekrar yat, sabah kalk kendini biraz iyi hisset işe git, öğlene doğru gene ateşin yükselsin, hadi gene eve, gene yatak döşek.
Bu arada bir de belalım var benim, durmadan arıyor. Eski patronunum şoförüdür kendisi, halis, su katılmamış bencildir. Bir işi var halletmemi istediği, zırt pırt telefon. Bir de ödemeli arıyor ki, hemen basıyorum tuşa kapatıyorum. O yine tınmıyor, bu kez normal arıyor. Taşındım, yerleşiyorum, sonra diyorsun anlamıyor, hastayım yatıyorum diyorsun, geçmiş olsun diyor kaldığı yerden devam ediyor. Ölür müsün öldürür müsün? Bir şekilde sıyrıldım, pazartesiye Allah kerim artık.
Bu nedenle sevgili arkadaşlarım, yazamamak, hiç birinizi okuyamamak bir yana bloga giremedim bu süre içinde.
Aslında size şahane bir konum vardı bugün yazacak. Yeni neslin iş anlayışı, çalışma şekli, prensip(sizlik) leri hakkında epey bir döktürecektim. Çok dertliyim çünkü ve de şaşkın. Başımda bir bela daha var yani. Ama bunu yarına bırakayım, uzun ve derin bir konu.
Şimdi iyiyim çok şükür, fiziken bomba gibiyim, ama ruhen, yukarıda dedğim gibi çıldırmaya az kaldı.
Ben esenleyemedim, siz esen kalın bari.
Nurtencim kendine mukayyet ol, sen bize lazımsın daha :)
YanıtlaSilGeçmiş olsun, Allah sana sabır, güç versin, daha ne diyeyim, esenlikler dileyeyiiiim :))
Çook geçmiş olsun Nurten Ablacım. Zor bir süreçtesin ama atlatmana az kalmış, yazacağın konunu bekliyorum. Yeni nesil prensip(sizlik) güzel bir konu. Acaba varmı ki? :)
YanıtlaSilÇok çok geçmiş olsun canım, kendine iyi bak her şeyin başı sağlık, şu anda iyi olmana çok sevindim, hep böyle ol...senin iyi niyetini istismar etmek isteyenler olacak, sabırlar diliyorum:((((o dediğin yazını merakla bekliyorum..:)sevgiler, öptüm
YanıtlaSilNurtenciğim çok geçmiş olsun canım..Bazen böyle her şey üst üste gelir.Bunaltır insanı..Bu esnada kendine mutlaka zaman ayırmayı ihmal etme.Dünyanın işi bitmez canım..Ama ömür bitiyor.Kendini zora sokacak iş ve olaylardan uzaklaşmak ve arada kaçmak en akıllıca olanı.. Canım sana kolay gelsin. Gençlikle ilgili yazını sabırsızlıkla bekliyorum.. Sevgilerimle mutlukal.
YanıtlaSilGeçmiş olsun...Hayat işte. Ne denir ki? Bencil ile çıkma yola boşuna mı demişler? Bence telefonu açmayın bir süre.
YanıtlaSilLakin karar sizin.
Saygılar.
Arkadaşlarım, hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Yorumlarınızı yanıtlamakta geciktim, çünkü kafası kesik tavuk gibi oradan oraya koşturmaktan bitap haldeyim. Çok şükür küçük bir kaçamak yaptım hafta sonu, kendime geldim biraz. Sevgilerimle.
YanıtlaSil