YAZMA ŞENLİĞİ VE HAYAL KIRIKLIĞIM

Bir kaç gündür siyasi gündemi takip etmiyorum. Oh ne rahatım, ne sinirlerim bozuluyor ne moralim. Kürtaj ve sezaryende bıraktım.
Zaten işim başımdan aşkın, ofisimi taşıdım, yorgunluktan ayaklarımın altı sızlıyor, bacak kaslarım kesik kesik ağrıyor.
Buna rağmen bugün işten çıkınca Bedri Rahmi'nin Kalamış'taki evine gittim arkadaşımla. Her yıl haziran ayının ilk hafta sonu yapılan Yazma Şenliği'ne katıldık. Biraz nefes alayım dedim, yorgunluk atayım. Nefes de aldım, yorgunluk da attım, fakat ne yalan söyleyeyim hayal kırıklığına uğradım. Bedri Rahmi büyük bir sanatçıydı, Eren hanım da öyle. Türkiye'nin hemen her yerinde resimleri, duvar panoları var. Bedri Rahmi'nin şiirleri, denemeleri kitap kitap raflarda. Müthiş keyif duyuyorum onların desenlerini kumaşlarda görmekten.
Ancak, bu yıl umduğum gibi değildi şenlik. Tembel davranış kokusu sinmişti şenliğin yapıldığı bahçeye. Her yıl yeni bir ürünün sunulduğu, çok çalışıldığı ve verilen emeğin fark edildiği bahçede bu yıl boşvermişlik hakimdi, sanki ölü toprağı serpilmişti. Hiç bir zaman görmediğim bir bölüm vardı mesela; fırsat bölümü. Geçtiğimiz yıllarda yapılıp satılamamış ürünleri sergilemişler. Ne alırsan ..... TL. demişler. Bu beni irkiltti, sanatın ticarete dönüştüğünü gösterdi. Şenlikte sergilenen ürünler belli bir para karşılığında satılıyor, bu çok doğal elbet. Ayrıca, tahta kalıplarla baskıları yapılan bu ürünler Bedri Rahmi ve eşi Eren Eyüboğlu'nun özgün desenleri olduğu için, piyasada asla bir benzerini bulamayacağınız için fiyatları pek ucuz değil. Satarsan para kazanırsın, satamazsan bu desenleri kullanım alanı farklı olan bir üründe değerlendirirsin.
Acaba Bedri Rahmi'nin oğlu Mehmet Hamdi'nin bir kaç yıl önceki ölümünden sonra mı böyle oldu diye düşünüyorum, fakat geçen yıl farklıydı hem de çok farklı. Evin karşısındaki apartmanın giriş katında yeni açılan atölye de sergi haline getirilmiş ve oldukça fazla sayıda ziyaretçi çekmişti.   
Çok fazla kalmadım bu yıl, şöyle bir turlayıp terk ettim bahçeyi. Bir kaç da resim çektik arkadaşımla her yıl olduğu gibi tabi.
Üzüldüm.
Olsun yine de iyi geldi ruhuma, yorgunluğuma.