BİR DOST SESİ

Sabah geç kalktım.
Gece geç vakitlere kadar Tarihin Arka Odası programını seyredince kalkmam zor oldu. Son günlerin moda konusu Pargalı anlatılıyordu programda. Uzun zamandır izlemiyordum, fakat tonton teyze Dr. Nurhan Atasoy'u görünce ekranda dikkat kesildim. Sanat tarihçisi Nurhan hanımı daha önce bir hafta sonu sabah programında tanımış ve hayran olmuştum. Kaptırdım gittim yani.
Kalkıp kahvaltımı ettikten sonra da bir miskinlik çöktü üzerime, battaniyemi alıp koltuğa uzandım, film izliyordum ki müşterim aradı. Dün gelecekti, bugün olabilir mi diye sorunca bir anda miskinlik falan kalmadı, fırladım, giyinip çıkıp gittim işyerime.
Oh, ne iyi geldi anlatamam. Çalışmak daima iyi gelir bana zaten. Bir sürü iş hallettiğim gibi çoktandır duymadığım bir dost sesi duydum. Güler yüzlü, dürüst, insan gibi insan meslektaş dostumun sesini. Bu, beni daha da kamçıladı, keyfime keyif kattı.
Akşam eve gelince yapmaya üşendiğim şeyleri de bir bir yapma gücü verdi.
Şimdi yarın daha büyük motivasyonla işe gideceğimden eminim.
İnsanın karşısına ara sıra arızalı kişiler çıksa da ümitsizliğe gerek yok. Gerçekten dost olduğuna inandığın kişinin bir merhabası yetiyor hayatın güzel ve yaşanmaya değer olduğunu tekrar hatırlamaya.