GEÇ KALANLAR

Yeni bir oyundaydık cumartesi akşamı.

GEÇ KALANLAR
Yazan: Pervin Ünalp
Yöneten: Nihal Alpteki
Oyuncular: Defne Gürmen, Elçin Atamgüç, Vildan Gürelman, Zafer Kırşan
Sahne: Üsküdar Musahipzade Celal



Şehir Tiyatroları'nın internet sitesinden okuduğum kadarıyla biliyordum konusunu. Bol neşeli, kahkahalı bir oyun değildi; bir evlilik üzerinden hayatı sorgulayan dramatik bir oyundu.
Ama ben çok güldüm hatta bir ara neredeyse kahkaha atacaktım.

Oyun bitip eve geldikten sonra internetten, oyunu daha önce seyredenlerin yorumlarını okudum bir bir. Herkes çok beğenmiş, 'Muhteşem' diyenler, 'Seyrettiğim en iyi oyunlardan biriydi' diyenler var. Zaten seyirci de ayakta alkışladı.
Allah Allah, bende bir gariplik var o zaman. Çünkü ben beğenmedim. Hadi kendime haksızlık etmeyeyim, yanımdaki iki arkadaşım da beğenmedi. Diğer arkadaşlarımla konuşma fırsatı bulamadığımdan bilmiyorum beğenip beğenmediklerini.

Oyunculara da haksızlık etmeyeyim, tüm güçleriyle oyunu sürdürmeye çalıştılar. Üstelik ben bir akşam seyrettim, onlar her akşam aynı oyunu oynuyorlar. "Bilmiyorum benim gibi mi düşünüyorlar?" diyeceğim, biraz tuhaf olacak.

Oyunun ilk dakikalarından itibaren kendimi bir sınıfta hissettim. Gözüme gözüme parmağını sallayan bir öğretmen vardı karşımda ve durmaksızın, hayatta geç kalmamak için neler yapmam gerektiğini anlatıyordu. Sürpriz final sahnesi hariç, o öğretmenin ağzından çıkacak her sözcüğü bildim. Bildiğim bu şeyleri birisi bana tekrar anlatsın diye mi gelmiştim ben bu oyuna?
Aslında bu değil tabi hoşnutsuzluk nedenim; ders veren sanatı sevmiyorum ben. Bana ne yapmam gerektiğini anlatmasın, sadece göstersin ben anlayayım. Bu kadar aklım var çok şükür.
Yeni bir oyun sanıyordum, meğer yedi sekiz yıllık bir oyunmuş ve daha önce Devlet Tiyatroları'nda sahnelenmiş. Belki oradaki düzenleme iyiydi kim bilir?

Sonuçta,
Ders verilmesini sevmesem de, anlatılmak isteneni onaylıyorum. Hayat ertelemeye gelmiyor.

Oyundan:

*Her birliktelik aslında insanın kendini keşfetmesidir.
*Huzura kavuşmak için gerçekleri söylemeli ve kabullenmelisin.
*Yalan, karanlıkta bile parlak, saklayamazsın.
*Olgunluk kimine doğum hediyesidir, kiminin semtine bile uğramaz.
*Hiç bir acı sonsuza kadar sürmez.
*Sesle kültür ters orantılıdır, ses yükseldikçe kültür azalır.
*Daha çok zamanımız var sanmıştın değil mi?
*Keşke dinleseydim seni, keşke daha fazla sarılsaydım sana.