VARDIR BUNDA BİR HAYIR

"Biz cennette yaşamışız yıllardır Nurten. Şimdi cehennemin içinde savaşıp duruyoruz. Üstelik nasıl savaşılacağını bilmeden." 
Böyle dedi Sema geçen yıl bu zamanlar. Büyük bir hayal kırıklığı içinde. Ama o hep gülen gözleri yine gülüyordu, benimkilerin aksine.
Geçen yıl bu zamanlar...



Bilseydim, görseydim o zamandan demenin bir anlamı yok. Yaşandı bitti artık. Şu hayatın kara rengini yaşamadan göremeyen benim gibi biri için çok geç artık. 
Hayatımda hiç bir yaptığımdan pişman olmadım. Yaşanması gerekiyordu, yaşadım dedim. Bedeli ne ise ödedim. 
Fakat ilk kez pişmanlık duyuyorum. İlk kez "keşke" diyorum. 
Tarifi zor bir duyguymuş, anlatılması ise çok daha zor. 
Tüm sevenlerimin, ailemin, arkadaşlarımın desteklerine, yanımda olduklarını bilmeme rağmen YALNIZIM.
Önümde uzanan bundan sonraki hayat yolumda tek başınayım. 
Böyle söylediğim için alınacaklar biliyorum, belki kızacaklar, fakat...
Başka türlü hissedemiyorum.

Yılgın değilim, tek tesellim bu. 
Ne kadar sürer bilmiyorum, eski tasasız günlerime dönüş, deliksiz uykular, keyifli yemekler, dudaklarımdan dökülen şarkılar...
Süreç önemli değil, olacak ya sonunda. Önemli olan bu.
Hayat devam ediyor.
Ve ben bu hayatı seviyorum.