BU SEFER DE BÖYLE OLSUN

Ne çok duygu ve düşünceyi bir arada yaşadığım bir hafta oldu geçtiğimiz hafta.

Sanırım herkeste zaman zaman oluyordur bu durum, ama çok yoruyor insanı yahu. Allah'ım aksiyonsuz geçen bir zaman dilimim olmayacak mı hiç benim? İnanın böyle düşünür oldum. Ablam, "sen stresten besleniyorsun" diyor, arkadaşım, "monotonluk sana göre değil" diyor. İyi de ben biraz da yan gelip yatmak arzusu içindeyim ne yapayım? Bir tam günümü evde geçirmişliğim sayılıdır, bir elin parmaklarını geçmez. Kafam hep düşüncelerle dolu, boşalmaz. Neredeyse her günüm için bir hikaye yazılabilir.
Yazmak, ah yazmak!
Yazabilsem her günümü ne hikayeler çıkacak da, yaprak gibi oradan oraya savrulmaktan elim kalem tutamıyor.
Bir gün, diyorum hep, bir gün gelecek sadece yazacağım inşallah. İyi de hangi gün değil mi? Zaman akıp gidiyor su gibi. Sen yerinde saydığını sanırken bir bakmışsın ömür geçmiş. Bu gidişle galiba ömrümün sonuna doğru ancak hayatımı yazabileceğim. "Ne var hayatında yazacak, çok mu önemli senin hayatın?" diyebilirsiniz. Siz öyle bilin daha iyi. Kim bilebilir kimin hayatı ne kadar roman?

Bu pazar sabahı halam ve bakıcısı ile cadde üzerindeki pastanede otururken yoldan gelip geçen insanlara baktım alıcı gözle. Sabah neşesi içinde bıcır bıcır konuşan yaşlı kadın komşuma hayranlıkla; yüzü yere eğik, omuzları düşük, ağır ağır yürüyen, daha önce buralarda hiç görmediğim orta yaşlı adama üzüntüyle...
Bir zamanlar ben de sabahın kör saatinde cır cır öterdim, ne güzeldi. Şimdi çok mu kederliyim? Hayır, ama aynı hava yok. Bunun nedenini de eni konu düşündüm, çıkamadım işin içinden, saldım çayıra.
Sadece ben değilim biliyorum aynı havada olmayan. Her şey çok değişti, artık yaşadığı dünyayı tanıyamayan bir ben değilim, farkındayım. Ama işte yine de o yaşlı komşum gibi bıcır bıcır konuşur durumda olmayı özledim.
Çok fazla çekişme, ihtiras vesaire var etrafımda ve ben bundan müthiş rahatsız oluyorum. O kadar gereksiz geliyor ki bana. Neden diye sora sora beynimi yakmamak için artık onu da sormuyorum.
Ne güzel! Onu sorma, bunu düşünme, boş ver gitsin. Hiç böyle bir dönemim olacağını da düşünmemiştim.

Ne kadar karmakarışık olduğum anlaşılıyor değil mi? Epeyce saçmaladığımın farkındayım.
Bu sefer de böyle olsun.